ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ

Περπατώ μες στη στάχτη

και μετράω σφυγμούς

σταματώ σ’ ένα φράχτη

με παρέα λυγμούς

ένας κόμπος με πνίγει

μία λέξη πριν φύγει

θανατέ μου τι θέλεις

βιαστικά ανατέλλεις

μια φωνή ξεχασμένη

μες στη στάχτη χωμένη

σιγοκαίει στην άκρη

μια σταγόνα το δάκρυ

ο αέρας κοπάζει

το καμένο τρομάζει

μια γυναίκα απούσα

αχ Θεέ να μπορούσα

τη ζωή που κοιμάται

το θηρίο βρυχάται

να γελάσω γλιστρώντας

μια πετσέτα κρατώντας

να διαβώ απ’ το χάρο

πριν με κάψει και με

μια ελπίδα στο φάρο

μια σανίδα Θεέ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ