Ο ΓΛΥΠΤΗΣ

Σκέψη και βλέμμα ήρεμο και όνειρο γεμάτο

δυό χέρια ένα κέντημα ιδρώτας σε πυλό

ο νους γλιστρά σαν έλκηθρο ξύλο μικρό σπαθάτο

σε χέρι σταθερό

ζύμη πυλού απρόσωπη η σάρκα φαντασία

η αστραπή σαν φώτισε το έργο περπατά

κι ο καλλιτέχνης μάστορας δουλειά του μια μαγεία

ο ήλιος ξεμυτά

χαράζει μέρα με χρησμό πυθία μουρμουρίζει

κι ο καλλιτέχνης προσπαθεί να δώσει μια ζωή

να τη παγώσει προς στιγμή σε βάση που γυρίζει

τι άραγε να πει  

τρομάζει η τέχνη θε να πω σε τούτο το μαντάτο

μάνα γεννά παιδί γλυπτό με μάτια ανοιχτά

κι όμως καρδιά χτυπά ρυθμούς  σε μάρμαρο αφράτο

η σκέψη ξεγελά

κάτσε ρε φίλε φρόνημα μη παίζεις με την τέχνη

τα χέρια σου δεν ξέρουνε τι πλάθουν τη φορά

και πρόσεχε το μέτρημα ταλέντο καλλιτέχνη

μη βγει κάτι στραβά

δεν πλάθω δόξα χρήματα δεν πλάθω το εγώ μου

πλάθω στιγμές όπου περνούν σαν σύννεφα βροχής

της τέχνης έργα κούρασης για το καλό δικό μου

του νου και της ψυχής

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ