ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ

Ζητάτε να σας πω αυτά που’ χω κρυμμένα

λόγια και σκέψεις που πονούν σε χρόνια μου παλιά

αγάπες όνειρα γλυκά μέσα στο νου γραμμένα

σε χρόνους μια φορά

καμπάνα κάτσε φρόνημα ο ήχος σου τρελαίνει

η ερημιά το βάλσαμο ορφάνια που πονά

και μη ξυπνά ο κρότος σου τη σκέψη που πεθαίνει

αλήθεια μια φορά

ζητάτε να σας πω τα λόγια τα κρυμμένα

τα σύννεφα που θάμπωσαν τους έρμους ουρανούς

τις νότες όπου έγραψα και έπαιξα για μένα

σε άλλους νε καιρούς

η ζυγαριά μπατάρισε σημάδι δακρυσμένο

μια απουσία γράφτηκε το έργο μαρτυρά

εδώ επόζαρε θαρρώ το δόλιο πεπρωμένο

το βλέπω στον καμβά

όχι εκείνα π’ αγαπώ τα θάβω μες στα βάθη

και τα σκεπάζω με αχνό να ζουν παντοτινά

γαλήνια και ήρεμα με συντροφιά τα άνθη

δυό λούλουδα φτωχά

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ