ΔΩΔΕΚΑ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ !

Χτυπά καρδιά χρόνου νεκρού σε λίγο τελειώνει

παράξενο το νόημα μια αίσθηση ψυχρή

σκέψεις πολλές εθάφτηκαν σε νου όπου παγώνει

ξανά απ’ την αρχή

προσπάθεια ολημερίς το μάρμαρο λαξεύω

ολόγυμνο το έργο μου το λάθος δεν χωρεί

κι ο χρόνος τούτος που περνά εγώ τον χωρατεύω

με λόγια στο χαρτί

κοιτώ μπροστά σαν καρτερώ το νέο που θα φέρει

ο νέος χρόνος που’ ρχεται με βλέμμα γελαστό

μα τα καλούδια σκέπασε που έχει στο πανέρι

και γω αδημονώ

πέντε λεπτά και έφυγε τελειώνει το καρτέρι

μαγγανοπήγαδο ζωή τροχός όπου γυρνά

ούτε το πριν ούτε αυτό κανείς μα δεν το ξέρει

αρχή ζωής ξανά

και το ρολόι του χωριού σε λίγο θα χτυπήσει

πόσες καρδιές θα ραγιστούν ζερβά ή δεξιά

άλλος χαρά άλλος δεινά ανάκατα θα ζήσει

ακόμα μια φορά

το παραπέντε φίλοι μου ποτέ δεν σταματάει

χτυπά την ώρα του θα πει κρατάει το σκοπό

το πεπρωμένο θα φανεί μοιραία θα ζητάει

το λόγο στο γραπτό

πορεία συ τυπώθηκες είσαι βαθιά γραμμένη

γεννήθηκες και τέλειωσες αυτό θα πει ζωή

στα τελευταία σου λεπτά σχεδόν τι απομένει

να κάνεις μια ευχή

ΜΙΜΗΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ