Που πας γέρο εσύ που πας χωρίς μια λέξη
μεσάνυχτα σαν τον φυγά μονάχος περπατάς
τη θέση σου τη παρατάς άδεια πριν καν να φέξει
τα μαύρα σου φοράς
οι πράξεις σου αδήλωτες λογαριασμούς σου κρύβεις
πόσα καλά πόσα κακά ποιος τάχα τα μετρά
και συ δειλά μου περπατάς σιγά – σιγά μου στρίβεις
μέσα στα σκοτεινά
θέλω ν’ ακούσω λόγια σου χαιρετισμό με μπέσα
ευθύνες τόσες ξέχασες μη κάνεις πως πονείς
και στο σακούλι που κρατάς του χρόνου όλα μέσα
τα σφράγισα θα πεις
κι όμως ξεχνάς τα όνειρα και τα καλά σου λόγια
τη πρώτη μήνα κάποτε που έμπαινες με φως
όταν ο κόσμος κοίταζε εκείνα τα ρολόγια
χαρμόσυνης νυκτός
μα θα μου πεις κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια
ρουτίνα όλα στη ζωή γιορτές και φαντεζί
φιλιά αγάπες φίλοι μου για τα μικρά παιχνίδια
ξανά απ’ την αρχή
ένα ποτήρι η ζωή γουλιά – γουλιά το πίνεις
χρόνοι πολλοί το μέτρημα το άγνωστο μετρά
και συ μικρός μες στη ζωή μετράς το παίρνεις δίνεις
της μοίρας τα χαρτιά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου