ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ

Βόγκοι και ψίθυροι στ΄ αφτιά μια τρέλα στο πινέλο

σχήμα και σκέψη μες στο νου ραγίζει η καρδιά

ξέρω δεν ξέρω τη φορά το θέμα μου παρθένο

μια φίλη η βραδιά

πότε φεγγάρι η νυχτιά πότε με φως η μέρα

συνδυασμοί δυό μίγματα ασάφεια στο νου

μια λέξη ο χαιρετισμός μπορεί και καλησπέρα

το τέλος του χαμού

αγώνας είναι τη φορά μια ήττα η μια νίκη

παλεύεις τον αντίπαλο μια σάλπιγγα στ’ αφτί

και τέλος το παράσημο η πάλι δεκανίκι

ζωγράφου η φωνή

κήπος με χρώματα  που ζει μια πανδαισία μένει

ανώνυμη αδήλωτη καρδιά όπου πονεί

συμπέρασμα δεν θα του βγει όσο κι αν επιμένει

ο νους του θεατή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ