Κάτι σαλεύει μες στο νου
εικόνες παθιασμένες ένας μαΐστρος
του νοτιά χαϊδεύει το κορμί
θα περπατήσω στα ρηχά
ξυπόλητος στα φύκια
θαλασσινή μορφή
μαντήλι άσπρο στα μαλλιά
χαμόγελο κρυμμένο
μορφή αυτή ελεύθερη στο βάθος κατοικεί
δεν σου μιλά δεν σου γελά
μα ούτε και σαλεύει
απέραντη σιγή
χαρακωμένο της κορμί πασσαλωμένη ζύμη
φύκια ξερά που άσπρισαν
αλάτι σαν γλυκό
φαινόμενο αφύσικο
και γω μωρέ στην πρύμη
λουλούδι αρμυρό
πελάδα έχει για καρδιά το κύμα της να σβήνει
μια αμμουδιά απέραντη
δαντέλα ο αφρός
δύο κοχύλια ξάπλωσαν
στην ερημιά σαν φίλοι
σε σάλτσινο νωπό
ένα γλαρόνι σώπασε ο ήχος ταξιδεύει
σέρνει γαϊτα στ’ ανοιχτά
λοξό έχει πανί
απόνερα σαν τρίγωνο
νερό σαν αυλακώνει
ματώνει η καρδιά
ω! θάλασσα τι έζησες το κλάμα σου ξενύχτι
φεγγάρι που εφώτισες
μια έμπνευση κρυφή
ζωγράφοι όλοι ποιητές
το χρώμα καρδιοχτύπι
τα έργα τους φωτιά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου