ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ

                 

Βελούδο κόκκινο πατάς ένα χαλί φευγάτο

δύο μορφές διάφορες η κόλαση σιμά

ο χωρισμός σαν άρχισε με χτύπημα σπαθάτο

σημάδι ανεξίτηλο θα μένει στη καρδιά

Συντονισμένα μάτια της διαίσθηση μεγάλη

κοιτά κατάματα εμπρός σαν κάτι να κοιτά

μια απορία γράφτηκε στο πρόσωπο με ζάλη

σαν να μαντεύει το κακό η μάνα δεν μιλά

Ταξίδι άγνωστο αυτό πατέρας δεν υπάρχει

η νύχτα θα’ναι σκοτεινή το βγιάτζο της πικρό

επιστροφή στα σίγουρα η μάνα της δεν θα΄χει

πατρίδα νέα βάπτισε κακό το ριζικό

Ειρήνης όνειρο πικρό ο πόλεμος συνήθεια

μία πληγή πάντ’ ανοιχτή χωρίς μια λογική

από παντού πόρτες κλειστές χωρίς μία βοήθεια

μα ποιος θεός τους έπλασε με άλλη εντολή

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ