ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

                                              

Ορφάνεψες με μια σκουριά στην άκρη συ σκουπίδι

η κλειδαριά σε ξέχασε που είναι η καλή

η φορεσιά λερώθηκε δεν είσαι πια στολίδι

μικρό μου συ κλειδί

σίδερο είσαι άβαφο λερώνει η θωριά σου

το σχήμα σου δεν άλλαξε μα γέρασες θαρρώ

κουράστηκε το βλέμμα σου δακρύζει η ματιά σου

μου στέκεις ορφανό

της φύσης φόρμα φορείς σκουριά και το κορμί σου

μουγκή φωνή που χάθηκε στο διάβα της ζωής

στα γηρατειά σαν άλλαξε η δόλια η μορφή σου

τι φόρεμα φορείς

ο έρωτας σταμάτησε δεν σε χαϊδεύει χέρι

και το μπρελόκ με τα κλειδιά αναζητάς παντού

οι φίλοι σου σε ξέχασαν και συ δεν έχεις ταίρι

κλειδάκι του καημού

σαν γέρος εκατάντησες επούλησες τα νιάτα

βλέπω σκουριά πολύχρωμη σημάδι γηρατειών

η μοναξιά σου σύντροφος τραγούδι μες στη στράτα

και συ το παρελθόν

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ