Η ΣΙΩΠΗ

Μια προσμονή χρώμα βαθύ μουτζούρα στο χαρτόνι

σκιά εσύ δεν φαίνεσαι λυχνάρι μια σταλιά

ελπίδα που βασάνισε το βλέπω να παγώνει

εικόνα αγκαλιά

χόρτα ξερά ήλιος σου κλωνάρι ξεραμένο

στεγνό πηγάδι μίλησε η δίψα μου κρατεί

πουλί που κούρνιασε εκεί δηλώνει ξεχασμένο

φωνή η σιωπή

σκέψη ξανά απ’ την αρχή σελίδα μου γραμμένη

χτύπος καρδιάς όπου μετρά ρυθμούς κάθε φορά

μια σιωπή στη σκέψη μου μέσα στο νου κρυμμένη

σελίδες μου μετρά

στίχος σκιά διαβάζεται μελάνι δεν λερώνει

μουτζούρα με το χέρι μου δυο γράμματα κρατάς

η πρόταση επρόδωσε το νόημα δηλώνει

αγάπη μιας καρδιάς

μια σιωπή το όνειρο μια συννεφιά μαγεία

πότε βροχή πότε φιλί ομπρέλα ανοιχτή

το θέμα μόνο του γεννά μα το θεό σοφία

σιγά μη ξεχαστεί

κι σιωπή που μαρτυρά τα άγραφα βιβλία

μια θάλασσα ο πειρασμός αρμύρα στο κορμί

και συ μονάχη ξαπλωτή σε κάποια παραλία

ζητάς ένα φιλί

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ