ΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΑΣΟΒΑ

Και συ που ξέρεις τι ζητώ τι με κοιτάς προχώρα

βάλε σημάδι στο σπαθί και κόψε μην αργείς

είμαι δειλός και στάθηκα σαν ξύπνησα μπονόρα

εσύ για να με δεις

Βαράσοβα ξαγρύπνησα στα πόδια σου τη νύχτα

καντάδα που σου έκαμα ακούστηκε θαρρώ

τα λόγια που τραγούδησα μες στη καρδιά σου κρύψ' τα

εγώ να μη πνιγώ

και του βουνού ο έρωτας πάντα το νου πληγώνει

σκαλώνει στο ανέβασμα στην άκρη του γκρεμού

μετέωρος πολλές φορές με κίνδυνο ματώνει

τις χούφτες του χεριού    

κι αν συμφωνείς Βαράσοβα για βρόντηξε ν’ακούσω

δυο κανονιές από ψηλά στ’ αυτιά μου η βοή

και με αρμύρα το κορμί για σένανε να λούσω

στη λίμνη σου πρωί

εσύ σκορπάς πάντα δροσιά και 'γω σχεδόν ομίχλη

κρατάς μια θέση στη καρδιά παράθυρο μονό

συμβολικό το μπόι σου κάτι αλήθεια δείχνει

μεγάλο μυστικό

μου το κρατάς στην κορυφή του αετού παρέα

για να το φθάσω θα κοπώ μονάχα το κοιτώ

είμ’ εραστής καλότυχος που στέκω σε μια θέα

πολλά ναι σου χρωστώ

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ