Μια μοναξιά δίχως κουπιά σκαρί βολοδαρμένο
μια κούραση βαθιά πνοή που είναι ο ψαράς
χαμένη βάρκα μοναχή σκοινί σου πια κομμένο
ρωτούν μα δεν μιλάς
εικόνα συ περίεργη του χάρου κοιμητήρι
κενό τ’ αμπάρι αδειανό κουφάρι ανοιχτό
παλιά κοπέλα ζηλευτή της λίμνης τρεχαντήρι
κρατάς το μυστικό
ξεκίνησες όλο χαρά το φόρεμα το άσπρο
αέρας το τραγούδι σου μαΐστρος στο πανί
ένα καμάρι με τα μπλε στον ουρανό σαν άστρο
μια ομορφιά εσύ
πια συννεφιά σε μάρανε πια καταιγίδα φταίει
μονάχη σου επάλεψες επλήρωσες γιατί
και το κουπί που έχασες αλήθεια μα που πλέει
και συ μια μοναχή
ο κυβερνήτης άντρας σου αρμυρισμένος νέος
γοργόνα τον επλάνεψε τον έκλεψε θαρρώ
κι ο σύντροφος σου έφυγε δεν είναι παρά τέως
κουπί χωρίς σκαρμό
και τώρα συ μια σιωπή μια μουσική φαλτσάρει
παράταιρη και μοναχή να κλαίει τον καημό
μια μοναξιά και ένας λυγμός για κάποιο παλικάρι
το πένθος στο γιαλό
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου