ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ

Μια κάλμα η νύχτα σχεδόν ένα κλάμα 

η σκέψη μου όλη ετούτη η πόλη 

φωτάκια στο βάθος αλήθεια η λάθος

και γω περπατώ

μα κάπου σκοντάφτω στου νου μου το βράχο

σημάδι σκοτάδι εγώ και η σκέψη μα τι μου

θυμίζει καρδιά μου ραγίζει νομίζω πως βλέπω

έτσι που στέκω στην άκρη της λίμνης

σκιά μου γνωστή

σταγόνες αρμύρας φεγγίζουν το βράδυ

φωτάκια συνθέτουν νεράιδες που πίνουν

νερό της θαλάσσης μια τύχη μη χάσεις

κι αυτή τη φορά

ομπρέλα ανοίγω θέλω να φύγω

να μείνω πιο πέρα στου βράχου τη ξέρα

εγώ και το κύμα χωρίς να μιλάω

σε φίλους ανθρώπους παρά να κοιτώ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ