ΜΙΑ ΠΑΡΛΑΤΑ

 

Και γω πετώ και χάνομαι

γυρίζω τον κόσμο μυρίζω το δυόσμο

χαρίζω αγάπη χαρίζω φιλιά

σηκώνω μαντίλι σινιάλο σου κάνω

το νόημα πιάνεις μια τρέλα κοντά μου

δυό βήματα κάνε γιατί μου αργείς

αγάπης τα λόγια γραμμένα για σένα

φευγάτα τα τραίνα σφυρίζουν αέρας

φυσάει το πάθος  ζητάει το νέκταρ

που στάζει μαράζι σε ψάχνω σε βρίσκω

σε χάνω μου φεύγεις μα που να πηγαίνεις

μονάχη τα βράδια πυκνά τα σκοτάδια

γιατί

χτυπάς μία πόρτα όπως και πρώτα

θυμίζεις αγάπες ημέρες χορτάτες

τρελή μου γυναίκα είσαι το δέκα

μα χάνω το ξέρεις γούρι δεν φέρνεις

γιατί

είμαι αθώος το ξέρεις δεν θέλεις

συχώρια να δώσεις και πάλι ενώσεις

καρδιές χωρισμένες σελίδες γραμμένες

αγάπη σε στίχους λέξεις σε τοίχους

με νόημα μόνοι μπαλόνι φουσκώνει

το πάθος εκείνο το ξέρεις σκοτώνει

μα δίνει πολλά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ