ΣΟΥ ΚΛΕΒΩ ΤΗ ΣΚΕΨΗ

Σου κλέβω τη σκέψη ξαφνιάζω το νου σου

τα λόγια σου κείνα σε γράμμα διαβάζω

λουλούδια στο βάζο ανθίζουν 

ξανά

χρυσά σου τα χτένια μαλλιά μεταξένια

σαν κλέβω τη σκέψη εσένα φοβίζω

χρυσά πια τα στάχια στο κάμπο θερίζω

και συ με κοιτάς

σε ίσκιο ξαπλώνω στη σκέψη ιδρώνω 

διάθεση κείνη οι νότες καντίνι

το βλέπω στα χείλη το μαύρο μαντήλι

σε κάνει ωραία του κόσμου μοιραία

γελάς

σαν κλέβω τη σκέψη διαβάζω τα λόγια

η ίδια η ώρα στα ίδια ρολόγια

κρατώ μυστικά σου όλα δικά σου

πες στα σε μένα έστω και ένα 

να ζήσω στιγμές σου αλήθεια δικές σου

αγάπη μεγάλη όχι η άλλη  

σαλεύουν τα λόγια μες στο μυαλό μου

νύχτα και μέρα βροχή με αέρα ανοίγω

το τζάμι σαν βλέπω τσουνάμι οι σκέψεις

δικές σου γραμμένες σε βράχο και γω

πια μονάχος να μένω στην άκρη του

έρωτα νάρκη θα σκάσει το βλέπω

μα γω πια δεν τρέχω δεν θέλω

να ζω. !

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ