ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ

Συντροφιά με τη σκέψη σε σκιά να ρεμβάζω

περασμένες  εικόνες μες στο νου μου αιώνες

ξαναφέρνω στη μνήμη της ζωής τρεχαντήρι 

γελώ

πόσους κρότους ακούω δύο τύμπανα παίζουν

να ξεχάσω δεν θέλω της αγάπης το βέλος

που με αίμα μου γράφει σκονισμένο στο ράφι

το παλιό σου βιβλίο της ζωής το σχολείο

κρατώ

σε σκιά να ρεμβάζω δύο άνθη στο βάζο

να θυμίζουν εσένα της αγάπης αρένα

μια σκηνή που δεν θέλω να θυμάμαι ποτέ μου

ερωτά μου καλέ μου τα χαμένα φιλιά σου

ποθώ

την εικόνα σου βλέπω μια φιγούρα με σάρκα

καλοτάξιδη βάρκα  σαν σηκώνει πανί της

δυνατός ο μαγνήτης εμποδίζει να φύγω

έστω τώρα για λίγο μα η σκέψη στιγμές σου

έχει κλέψει το νου μου στη σκιά που ρεμβάζω

στον αέρα φωνάζω

Σ’αγαπώ !

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

ι