ΑΔΕΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ

Άδεια αγκαλιά χαμένα φιλιά

αστέρι που σβήνει

νύχτα που πέφτει να σου ο κλέφτης

εδώ

ντροπή που βαδίζει χωρίς να σφυρίζει

σαν κλέφτης στη νύχτα δάκρυα πνίχτα

εσύ

φεύγεις σαλπάρεις κάτι θα πάρεις

ενθύμιο τώρα μέσα στη μπόρα

μια πόρτα θα κλe;iσεις χωρίς να φιλήσεις

το μάγουλο κείνο ξεχνώ μα και πίνω

αγάπης πιοτό 

το τραίνο σφυρίζει μυαλό μου ζαλίζει

άσπρος καπνός του μαύρο καπό του

μουτζούρα το χρώμα κούραση κόμμα

κοιτώ

το χέρι σηκώνω μονάχος στη άκρη

και συ να κοιτάζεις χωρίς να μου τάζεις

παλιές υποσχέσεις άλλοτε σχέσεις

φωλιά μου μια άδεια πάλι σκοτάδια

στο σπίτι γυρίζω εκεί που γνωρίζω

μονάχος να ζω

ΜΙΜΗΣ