Λυσσάει η σκέψη το χθες να μου κλέψει
να νιώσω ορφάνια να δω τα ουράνια
γλυκά κοιμηθώ
δίχως το τώρα αργά και η ώρα μεσάνυχτα νύχτα
τα όνειρα πνίχ'τα μπροστά μου σκοτάδι
κι αυτό το ρημάδι να λέει που πας συ μοναχός
γυμνός μονομάχος
νεκρέ συ διαβάτη και κείνη φευγάτη
με δάκρυ το μάτι κι σκέψη στο πέρα σκοτάδι
φλογέρα βοσκού σαν να κλαίει λόγια μη λέει
φαντασία μαγεία τα χρόνια που φύγαν
ποιος ξέρει που πήγαν
και γω να ζητάω στο πριν να σου πάω
στους έρωτες κείνους
που γράψαν βιβλία με λίγη σοφία
καινούργιο και σκάρτο παλιό με αξία του νου αταξία
φευγάτα τα νιάτα τα όνειρα κράτα παρέα με σκέψη
γύρνα σαν άλλοτε
ζήσε ξανά
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου