Εγώ και συ εσύ και γω
χάντρες χρυσές μες στο νερό
ζαλίζουν
χρώμα γαλάζιο πρίμο αντάτζιο
δυό νότες θυμάμαι το τότε κρατάμε
πιασμένοι με χέρι ο έρως μαχαίρι
ματώνει στολίζει μα πόνο χαρίζει
χωρίς να ρωτά
μα τώρα που είσαι που σ’έχω ανάγκη
μοναξιά η ζωή μου δεν βγαίνει φωνή μου
μα θέλω φωνάξω σε ίσκιο αράξω
τα μάτια εκείνα που χάνω τι κρίμα
εικόνα σου πάλι τι όμορφο σάλι
σκεπάζει φιγούρα του νου μου μουτζούρα
τρελαίνει τη σκέψη το χρώμα κοράλλι
αστράφτει στο στήθος σαν φάρος στο πλήθος
εσύ μα και γω
ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου