ΒΑΡΚΑ Η ΣΚΕΨΗ

Βυθίζω τη σκέψη χάνομαι

τρέχω μονάχος πιάνομαι

ζητάω ζωή

φλόγα καντήλι κλάμα μαντήλι

λόγια γραμμένα πάντα για σένα

ρόδα και κρίνα όλα τι κρίμα

τελειώνουν μια μέρα καλή σου η μέρα

ρηχά σου νερά

βάρκα στη λίμνη φτερά σου στη κνήμη

άσπρα πανιά σου ώρα καλιά σου

ζεστά σου νερά σου ρηχά

ανάσα μου μπάσα κουπιά σου

στα χέρια ζωή μου μιζέρια

αλάργα δεν ζω

μονάχος ψαρεύω τι τάχα γυρεύω

χαμένοι οι χρόνοι ωραίο παγόνι

ακίνητο μένει κι ο νους να μου κρένει

λόγια τ’ αέρα πέρα ως πέρα

το φως στην εσπέρα κερνάει

στα στήθια αλήθεια μια σκέψη

κρυφή .

και γω σαν διαβάτης της σκέψης απάτης

στο δρόμο μονάχος

κοιτώ

νομίζω πως βλέπω φιγούρα ανθρώπου

γνώριμου τόπου γελάω κρατάω

μαντήλι σινιάλου φιγούρα του άλλου

απάτη στο μάτι σταγόνας το δάκρυ

κρυφά να κυλά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ