ΦΩΝΗ ΣΟΥ

Φωνή σου ξεθάβει παλιές ιστορίες

ο ήχος γλυκαίνει εικόνες του νου

μπροστά μου ανθρώποι ανθόσπαρτοι τόποι

και συ καλλονή

φωνή σου ξεθάβει αυτό που περνάει

βυθίζεις τη σκέψη χωρίς να’ χει κλέψει

μορφές που υπήρξαν σε κάποια στιγμή

φωνή σου ξεθάβει αρχαίο τοπίο

γλυκό το αντίο της κάποιας στιγμής

μονάχη φωνή σου όλη πνοή σου

θυμίζει ωραία τη κάποια παρέα

που θρύλος θα μένει μα όχι χαμένη

μορφή σαν ζωή

φωνή σου θυμίζει φτερό π’ ανεμίζει

σε κύμα που λέει που μοιάζει να κλαίει

ενώ το διαβάζει νύχτα χαράζει

γλυκό δειλινό

ΜΙΜΗΣ.  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ