Η ΒΑΡΚΑ ΜΟΥ

Χορεύει η σκέψη στον αφρό το κύμα ταξιδεύει

κι ο μπάτης κάνει το νερό να φαίνεται θολό

μία δροσιά το δειλινό κι ο νους μου να γυρεύει

εικόνες στο βυθό

αθάνατη η σκέψη μου αόρατο το τάμα

κάθε φορά το δόλωμα κρατά κ’ ένα σκοπό

που να νομίζω πως θα δω κάποιο ψαρά αντάμα

ο τάφος του νερό

βάρκα γεμάτη όνειρα πανιά οι αναμνήσεις

η ερημιά του λιμανιού την κάνει να μιλεί

το όνομα στο πλάι της ποτέ μη μου το σβήσεις

γιατί θα μου πνιγεί

άστη να πλέει στον αφρό  με κάλμα με φουρτούνα

άστη να ζει στη θάλασσα και όχι στη ξηρά

κι αν φορτωθεί μη φοβηθείς κι ακόμα μέχρι μπούνια

το βιάτζο της χαρά

βάρκα δική μου όνειρο χαριτωμένη κόρη

είσαι σκαρί έχεις ζωή μα έχεις και μορφή

μια καλλονή στη θάλασσα χωρίς να’σαι βαπόρι

σφυρίζεις μες στα πέλαγα λευκό έχεις πανί

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ