Ο ΝΑΥΤΗΣ

        

Σκιά περνά μια ευωδιά δυό βήματα πιο πέρα

μια σκέψη που ξεχείλισε δυό χτύποι η καρδιά

μες στο σοκάκι το σκαρί αβύθιστη μπρατσέρα

το πέλαγος ξηρά

άγκυρας κρότος στη νυχτιά και το σχοινί στη δέστρα

κατεβασμένο το πανί κι ο ναύτης στη ξηρά

στο καπηλειό ξεκούραση με το ποτό τα ρέστα

τσιγάρο συντροφιά

στην ερημιά τη βραδινή η νοσταλγία κλαίει

κι μοναξιά του πέλαγους το ναύτη τον κερνά

στο καπηλειό ξανά μεθά με  σκέψη που να πλέει

αρμύρα τα ποτά

το παραγάδι μόνο του στα ανοιχτά ψαρεύει

σε λίγο η ξεκούραση δεν θα’ χει συντροφιά

κι σκέψη που ξεμπάρκαρε αγάπη θα γυρεύει

ακόμα δυό ποτά

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ