ΧΑΔΙ ΝΟΤΙΑ

Φως μου σκοτάδι νύχτα μ’ αστέρια

πελάδα φεγγίζει νους μου κυλά

κύμα κορμί μου στην άμμο ξαπλώνει

χάδι νοτιά

σύννεφο γκρίζο φύκια αγγίζω

χιβάδα στην άμμο τρέχω προκάμω

φως μες στο δείλι αλάτι κοχύλι

χάδι νοτιά

μια λίμνη κοιμάται κουπιά της κρατάτε

μη φύγει και μείνω μονάχος και πίνω

αρμύρα κοιτάτε τα σπλάχνα της πήρα

χάδι νοτιά

πόθος στο κύμα έρως τι κρίμα

να πνίγει τη σκέψη πριν θάλασσα κλέψει

συναίσθημα πόθου σημάδι του κρότου

το χάδι νοτιά

και συ που ξαπλώνεις γαλάζιο σεντόνι

βαρκούλες χαράζουν βουβές μα φωνάζουν

άσπρα πανιά τους αρμύρας προικιά τους

τα χάδια νοτιά

και γω που κοιτάζω αμίλητος πλέον

βουλιάζω στην άμμο πεθαίνω γλυκά

ο τάφος μου τούτος αιώνιος ύπνος

τα χάδι με κάνει

να θέλω πνιγώ

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ