ΦΕΥΓΕΙΣ

Φεγγάρι κριμένο τα σύννεφα μαύρα

φακιόλι μετάξι σημάδια να κρύβει

ζωή περασμένη ματιά σου κλεμμένη

με δάκρυ η ματιά

το τραίνο σφυρίζει μια ρόδα γυρίζει

σε ράγιες που κόβουν ανάσα ματιά σου

σκιά σου κοντά σου

κυλά

κουνάς το μαντήλι ξωκλήσι καντήλι

λευκή σου η νύχτα τα δάκρυα πνίχτα

λευκό σου το χιόνι φωνή σου του γκιόνη

ξυπνά τη βραδιά

σταθμός ερημώνει ξερή ανεμώνη

ενθύμιο τούτο θα το’χεις για πάντα

χρόνια τριάντα ζωή καψερή

κουβέντα η σκέψη μονάχος κοιτάζεις

το τραίνο που φεύγει και συ να μου κρύβεις

λυγμούς της αγάπης 

για κάποιο φιλί

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ