ΘΑΛΑΣΣΑ ΗΡΕΜΗ ( μετά την καταιγίδα )

Τρελή που χόρεψες χορό φιγούρες με το κύμα

σύννεφα μαύρα βροχερά σου στόλισαν το νου

μαλλιά σου ξέπλεκα μορφή της φύσης ένα θύμα

και συ να είσ’ αλλού

χορός ετούτος ξέφρενος τον χόρεψες με πάθος

σε έκσταση στη πίστα σου να κάνεις πως πονάς

μα στο δικό σου ναι το στιλ εγράφτηκε σαν λάθος

αφού χαρά κερνάς

τι σου συνέβη κι άλλαξες απότομα πορεία

ξένος διαβάτης πέρασε σου πρόσβαλε το νου

στο ήθος σου μαυρίλα του και συ πάντα κυρία

κερί κάποιου θεού

και τώρα συ πιο ήρεμη στολίδι που δεν χάνει

αξία πάντα που κρατά το κέρδος θησαυρός

σιγά – σιγά το κάλος σου στο θεατή να φτάνει

σαν ήρεμος αφρός

ΜΙΜΗΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ