ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΣΤΑΧΤΗ

Νεκρό τοπίο στρώθηκε το πράσινο αλλάζει

ο πίνακας ασπρόμαυρος τελειώσαν οι μπογιές

το έργο σαν παράξενο τον θεατή τρομάζει

μια σύνθεση του χθες

στάχτη μια τέφρα ράντισε σημάδια που πονάνε

πατήματα αμέτρητα σκορπούν τον πανικό

ανώνυμα στο διάβα τους σε έξοδο να πάνε

κοντά το φονικό

νέκρα γαλήνης φύτρωσε και η ζωή μαυρίλα

στάχτη το χιόνι έγινε το γκρι τώρα ανθεί

στοιχεία που συνθέτουνε τη χθεσινή τους νίλα

ο τόπος τους πενθεί

τράβα κουρτίνα φίλε μου τον πίνακα μη βλέπω

μουτζούρα εζωγράφισε το έργο δεν μετρά

να τον κρεμάσω ξέχνα το στο νου δεν επιτρέπω

να βλέπω τα παλιά

ζωγράφε βάλε χρώματα να φέξει το τοπίο

τα χρώματα  ελπίδα μου σε νου και σε ψυχή

και γω με μια υπογραφή χαρίζω το πτυχίο

σε εσέ το μαθητή

ΜΙΜΗΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ