Το καμένο μου σώμα μοναχό του κοιτάει
δύο στάχτες μια καύτρα και στο νου δεν χωράει
το καμένο το σπίτι μία πράξη αλήτη
γιατί
μια καλύβα στο δάσος μία πράξη τι θράσος
τη ζωή να μου καίει και δυό λόγια μη λέει
γιατί
μία γύμνια γλυμμένη μία σάρκα καμένη
το χαμό μου μετράω στον καθρέπτη κοιτάω
γιατί
κι ο διαβάτης ο λίγος σαν τον χάρο διαβαίνει
που πιο κάτω πηγαίνει για να βάλει φωτιά
μα τι χέρι ετούτο πόσο στείρος ο πλούτος
της ψυχής του της λίγης
γιατί
δεν κρατώ σου κακία στάσου μόνο σ’ Αγία
προσευχή σου μονάχα σ’ εξωκλήσι αν βρεις
τη αρρώστια σου τάξε υποσχέσου και φράξε
τα ματάκια σου κλείσε δεν αξίζεις να ΖΕΙΣ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου