ΚΑΙ ΓΩ ΠΟΥ ΖΩ …

 

Και γω που ζω μες στο κενό

δύο ποτήρια θε να πιω

σκύβω κεφάλι που κρατώ

στα δυό μου χέρια

χίλιες οι σκέψεις στο μυαλό

ένα μαντήλι πια στεγνό

ένα γιατί θε να κρατώ

μες στη καρδιά μαχαίρια

άχρωμα γύρω υφαντά

μία σαΐτα που κεντά

μαύρα προικιά τα δώρα

δεν έχω λόγια τι να πω

που’ σαι πατρίδα σε ζητώ

δώσε βοήθεια τώρα

τα σκαλοπάτια που κοιτώ

δεν οδηγούν μα το Θεό

παρά σ’ αποκαϊδια

αυτοί που βάζουν τις φωτιές

μαύρες θα έχουνε ψυχές

θανάτου τα παιχνίδια

και γω σκυφτή στη συμφορά

δύο σκαλιά μια μοναξιά

ημέρα τούτη μια καπνιά

φεύγω να μη κοιτάω

ΜΙΜΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ