Ρηχά νερά μάτια γλυκά της θάλασσας κοπέλα
εσύ και γω γκρίζο κρασί χρυσό το μενταγιόν
μια μουσική ένας χορός μια κίνηση του έλα
σε πιάνω γω σχεδόν
της θάλασσας νανούρισμα δυό νότες λυπημένες
μια μελωδία του γιαλού και η σκέψη μου θολή
καλαμωτές σαν φύτρωσαν στο βούρκο βυθισμένες
και γω πάλι παιδί
τα μυστικά που έκρυψες στο φως σου όλα φέγγουν
βιβλία που ανοίξανε διαβάστηκαν κρυφά
και τα παιδιά σου γύμνωσαν στο κρύο όλα τρέμουν
στου μπάτη τη δροσιά
νανούρισμα τα λόγια σου τα χάδια σου εικόνες
εγώ και συ στην ερημιά σαν βότσαλα γυμνά
στην αμμουδιά βρεθήκαμε γυμνοί σαν δυο κολόνες
σχεδόν στο πουθενά
σύννεφο γκρίζο σκέπασε σκοτείνιασε το κύμα
ο γλάρος εφοβήθηκε και πέταξε πιο κει
εγώ κα συ χωρίσαμε αλήθεια μα τι κρίμα
με δάκρυ στη ψυχή
τη μουσική που έγραψα την κάνω αεράκι
να την φυσά και ο νοτιάς στα πέρατα της γης
νανούρισμα το βάφτισα με τίτλο το’’ μεράκι’’
το δώρο της ψυχής
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου