ΑΠΟ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ

Καρδιά πετάς στα σύννεφα μαντήλι ανεμίζει

σαΐτα γω του άνεμου μια θλίψη χαιρετώ

ένας ο κόσμος όπου ζει περίεργα σφυρίζει

και γω να τον κοιτώ

καρδιά πονάς μα δεν μιλάς μια σκέψη ζωγραφίζει

χρώμα μορφής ανθρώπινης ο έρωτας κρατά

τόξο καρδιάς χάδι γλυκό το στόχο του αγγίζει

χωρίς να σε πονά

στολίδια όλα εις τη γη μυρμήγκια οι ανθρώποι

χωρίς ουσία η ζωή το σήμερα μετρά

που πας μικρέ μου μαθητή παράταιροι οι κόποι

περίεργα γραπτά

κι οι θησαυροί οι κάλπικοι χρωματιστά λαμπιόνια

γυαλίζουν ψεύτικα θαρρείς σκοπός υποταγής

του κέρδους τα καμώματα χωρίς εγώ μα πιόνια  

τα βάσανα της γης

μη σταματάς το πέταγμα μη κάνεις ούτε στάση

ο κόσμος είναι όμορφος στα σύννεφα αν ζεις

έλα και συ στην ομορφιά το είναι σου να φθάσει

και έκσταση μπορείς

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ