Κρεβάτι στρώμα αρμυρό σεντόνι άσπρο φύκι
αλάτι θάλασσα εσύ τα μάτια σου κλειστά
γαϊτα μόνη αραχτή καμάκι με σταλίκι
η νύχτα δεν περνά
φεγγάρι στον ορίζοντα σαν φλούδα από πεπόνι
γαλήνη θάμπος ουρανού αστέρια να μετράς
θαλασσινός ο κούκος σου να είναι το τριζόνι
ανάσα σου κρατάς
όνειρο συ απλώθηκες ξεπέρασες το μέτρο
χρωμάτισες με χρώματα που βλέπουν το βυθό
κι ο πίνακας σου πρόδωσε το αρμυρό του σκέρτσο
κρυφό το μυστικό
διαβάτη στάσου ως εδώ αν θέλεις συ κοιμήσου
τα βήματά σου θόρυβος ξυπνούν αστροφεγγιά
κι αν ζαλιστείς μη φοβηθείς σε πάσαλο κρατήσου
σ’ αυτή τη σιγαλιά
θα την σκεπάσω τη μικρή το βράδυ μη κρυώσει
με φύκια όπου μάζεψα στον έρημο γιαλό
θα της ζητήσω ντροπαλά ένα φιλί μου δώσει
αφού την αγαπώ
ύπνε εσύ η ζήλια μου το χάδι σου αέρας
φωνή βουβή τα λόγια σου σαν ποίημα βραδιάς
θα ξενυχτήσω για να δω το όνειρο ημέρας
πληγή εσύ καρδιάς
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου