Έρημος χώρος ο σταθμός ένα παγκάκι άδειο
και γω μονάχος καρτερώ ν’ ακούσω να σφυρά
κάθε λεπτό όπου περνά η αντοχή κουράγιο
καρδιά μου πως χτυπά
βυθίσου σκέψη μες στο νου για λίγο γίνε νέα
εικόνες κείνες μείνανε σαν στάμπες σε κορμί
περίεργο το θέμα τους όλα να είν’ιδέα
σε τούτη τη ζωή
και όμως πάλι στέκομαι εδώ και περιμένω
χωρίς να θέλω ν’ αρνηθώ να φύγω βιαστικά
κοιτώ στο βάθος τις γραμμές το τραίνο μου προσμένω
ακόμα μια φορά
ιδέα είσαι ξόβεργα κολλάω δεν μιλάω
τα ίδια λάθη στη σειρά ανθρώπινη μορφή
μπερδεύτηκα σαν έφθασα κι αν φύγω που θα πάω
απλά σ’ επιστροφή
έτσι και γω το τραίνο μου το κάνω ταχυδρόμο
ο σάκος του βαγόνια του οι ρόδες δρασκελιές
το σφύριγμα μαντάτο του χαρές μπορεί και τρόμο
τα φρένα αντοχές
ΜΙΜΗΣ .ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου