Και συ κυρά η λίμνη σου αθάνατο γλυπτό σου
μια ζωγραφιά η θάλασσα το θέαμα τρελό
να μη το λες άστο κρυφό κάντο σαν μυστικό σου
σε τούτο το χορό
στην λίμνη σου αντανακλά ο ήλιος το φεγγάρι
γυναίκα συ ανατολής πατάς σαν να πετάς
και ο ζωγράφος που κεντά με χρώμα κεχριμπάρι
εσύ να του γελάς
μια λάμψη είν’ η λίμνη σου αρχαία Καρυάτις
χλαμύδα το συμπλήρωμα τα σάλτσινα γλυπτά
κι ο θαυμασμός σου έγινε ακίνητος διαβάτης
ο μπάτης σου φυσά
καλαμωτές και πάσσαλοι γαζώνουν το κορμί σου
γαϊτες βάρκες που γλιστρούν χαϊδεύουν το νερό
και συ με γέλιο στη μορφή το άσπρο σου πανί σου
να λέει σαγαπώ
μεταξωτό το άσπρο σου φακιόλι στα μαλλιά σου
σεντόνι φύσης κάτασπρο στρωσίδι καταγής
νοικοκυριό αλάνθαστο στη ζηλευτή φωλιά σου
και συ να μη μιλείς
ρηχό νερό μια νοστιμιά σε πίνω τη φορά μου
σαν έρχομαι αρχοντικά προσκύνημα γλυκό
γυναίκα συ μου έκλεψες με μιας και τα μυαλά μου
και τώρα γω πονώ
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου