Σούρουπο κι απόγευμα κι κούραση σκοτώνει
δυό βήματα στη μοναξιά γεράματα θα πει
πλακόστρωτο παράξενο μιά σκέψη να ζυγώνει
αργεί και το πρωί
ζωή εσύ δεν με κοιτάς το βλέμμα σου παγώνει
το ξέρω αδιάφορο μα ψέματα μου λες
έλα κοντά έστω κρυφά η έβγα στο μπαλκόνι
θυμήσου και το χθες
στρώσε το στρώμα σου για δυό αν θέλεις μη διστάζεις
η κούραση εγέρασε το δείχνει η μορφή
ο έρωτας ο παιδικός παράταιρα φωλιάζεις
το λέει κι γραφή
μια μουσική ένας ρυθμός δυό μάτια που δακρύζουν
στη σιγαλιά το νόημα σου βγαίνει σαν χρησμός
νιάτα και γήρας και τα δυό το βλέπεις συμβαδίζουν
μη στέκεις έβγα ‘μπρός
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου