ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΠΟΡΤΑ

         

Πόρτα κλειστή ζωή μικρή δυό γλάστρες ξεχασμένες

χρόνια πολλά ο τοίχος σου ρυτίδες που πονούν

σανίδες που ξεθώριασαν σαράκι φαγωμένες

διαβάτες που περνούν

γέρο που είσαι έφυγες λουλούδια ξεραμένα

η πόρτα είναι άβαφη σκουριά η κλειδαριά

χρόνια πιο πριν τα νιάτα σου σε σάρκα φυτρωμένα

λεβέντικη ματιά

διαβάτη στάσου να χαρείς μνημόσυνο για λίγο

στον ξεχασμένο άνθρωπο τιμή και σεβασμό

η μοίρα ίσως της ζωής να βλέπεις πια τον τρύγο

σε τούτο το στενό

τοίχος και πόρτα μαρτυρούν το χρόνο που γεράζει

φτωχή καρδιά ταξίδεψες σε τόπους μακρινούς

κάποιος θα πει παράδειγμα που πάντα θα φωνάζει

ζωή δίχως ρετούς

Μ.Χ.Γ