σοκάκι του το γνώριμο δυό βήματα πληρώνει
μια μοναξιά τριγύρω του παράθυρα κλειστά
γυρνά στα πίσω δεν μιλά το σήμερα ματώνει
ψυχή που περπατά
αγρίμι γίνε ήρεμο και άσε να περάσει
τα γηρατειά πληρώνουνε το γύρισμα πονά
και το ποτό όπου ζητά με πόνο θα κεράσει
τα χρόνια τα παλιά
κλείνει τα μάτια δεν κοιτά πεζούλι ξεχασμένο
πόσες φορές δεν κάθισε μικρός να ξεχαστεί
παιχνίδι που τελείωσε κορμάκι κουρασμένο
κι αυτός αναπολεί
σοκάκι τώρα τόσο δα στη φαντασία του μεγάλο
τα παιδικά του όνειρα παιχνίδια στη ζωή
ο πρώτος του ο έρωτας της φύσης το σινιάλο
κρατά μια αντοχή
σούρουπο στράτα τον πονάς η σιγαλιά εικόνες
βαριά τα βήματα θα πει ζωή είσαι γλυκιά
κι πληρωμή μα πιο γλυκιά κι αυτή έχει κανόνες
παιχνίδια στα στερνά
γυρνά σελίδες άκομψα ανάποδα ο χρόνος
το σήμερα ανάκατο με μπόλια απ’ το χθες
χαρά του τα δυό βήματα το κέρδος του ο πόνος
θα’ ρθει πολλές φορές
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου