ΞΥΠΝΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ…

           

( αφιερωμένο στη παλιά μου γειτονιά

              Μεσολόγγι

Μικρά τα σπίτια φτωχικά δυό κάμαρες και κάτι

μία αυλή πλακόστρωτη λουλούδια στη σειρά

μια γειτονιά ησύχαζε στο σάλτσινο μονάχη

στη μνήμη μου ξανά

ξύπνα μικρή μου κι άκουσε του γέρου μοιρολόι

ο χρόνος όπου πέρασε κρατά μια συντροφιά

σταμάτησαν οι δείκτες σου παλιό μου συ ρολόι

του νου μου συ γιαγιά

δεν θα περάσω να σε δω κρατώ παλιές εικόνες

δεν τις μπολιάζω τις κρατώ σαν θύμηση παλιά

τις βλέπω τώρα ζωντανές κι αν πέρασαν αιώνες

στα σπλάχνα χαρακιά

κάθε φορά μια ταραχή γαϊτα που ψαρεύει

με δίχτυ κλείνει το στενό φραγμός να μη διαβώ

ο έρωτας μία φορά την ομορφιά σμιλεύει

τις μνήμες μου κρατώ

κόρη εσύ μεγάλωσες μα που να το πιστέψω

μία μορφή εγώ  κρατώ τις μπούκλες τις ξανθιές

το χτένισμά σου παιδικό τη μπούκλα σου θα κλέψω

σαν θαυμαστής του χθες

ξύπνα μικρή μου κι άκουσε μινόρε της καρδιάς μου

στο σούρουπο στη σιγαλιά δυο στάλες να κυλούν

μια μελωδία έγραψα για σένα αφεντιά μου

τα χρόνια μη περνούν

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ