ΜΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ

                   

 
σβήσε τον ύπνο ξύπνησε το όνειρο δικό σου

το στρώμα σου το έστρωσες  σ’αρμύρα που πονεί

ζεστό ή κρύο το νερό εκεί το ριζικό σου

γαΐτα μοναχή

κορμί εσύ μακρόστενο σαν χέλι μαυρισμένο

αρχαίο τόξο φτιάχτηκες το κύμα να τρυπάς

σε μοναξιά μου ξάπλωσες νεράκι θολωμένο

κουβέντα δεν μιλάς

δρόμος μπροστά σου πέλαγος η βόλτα σου παιχνίδι

όταν θυμώνεις χάνεσαι γλιστράς χωρίς μιλιά

και το κορμί σου σάπισε η σάρκα σου σανίδι

ο πάσσαλος σιμά

θα σε κεράσω συντροφιά μέχρι ο ήλιος δύσει

θα σε κοιτώ θα σου μιλώ και συ θα μου γελάς

μικρό παιδί σαν ήμουνα εσέ είχα φιλήσει

ποτέ μη το ξεχνάς

γαΐτα συ σε λάτρεψα ο έρωτας κοχύλι

ο χρόνος σου δεν πέρασε παστώθηκε θαρρώ

δυο γράμματα που γράφτηκαν χαράκωσαν μια στήλη

με λέξη σαγαπώ

τώρα λοιπόν κρυφά κοιτώ το λυγερό κορμί σου

βάρκα εσύ ο κύκνος μου της λίμνης χορευτής

ψάχνω να βρω που έκρυψες το άσπρο το πανί σου

να γίνω εραστής

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ