Το έργο μου στον τοίχο σου
δυό χρώματα παρέα
στη μοναξιά μια συντροφιά
το κάδρο δεν μιλά
λόγια ψυχής μια πινελιά
και γω εκεί παρέα
αόρατα κοιτώ
μην το σκεπάσεις να χαρείς
τα χρώματα αγάπη
έχουν ζωή που σκέφτονται
στο τοίχο μοναχά
και γω μικρός σαν θαυμαστής
το δώρο μου μ’αγάπη
χαρίζω μη χαθεί
το νόημά του κλείστηκε
σε κάδρο να μη πέσει
να μένει κει για να μιλά
σε κάμαρα κλειστή
κι φίλη μου που το κοιτά
πληρώνει με τη σκέψη
τον καλλιτέχνη της τιμά
με νόημα βουβό
κι παρουσία του εκεί
διάκοσμος που φέγγει
σκοτάδι κάνει την αυγή
χωρίς να της μιλά
δυο κάδρα είναι μια μορφή
και το κορμί η σκέψη
σε κάμαρα βουβή
Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου