ΚΑΡΑΒΙΑ ΠΟΥΛΙΑ

            ΚΑΡΑΒΙΑ  ΠΟΥΛΙΑ

Καράβια σεις πουλιά νερού γαϊτες που μιλάτε

νεράιδες λιμνοθάλασσας ολόλευκα προικιά

ανατολή το χάραμα σε πόζα κολυμπάτε

σκαριά μια αρχοντιά

αμίλητο το ψάρεμα αυγής που ξεμυτάει

ζωή που στέκει ήρεμη περίεργη σιγή

με κύμα που δεν ξύπνησε η λίμνη να φοράει

ακύμαντη στολή

και συ που κάνεις θόρυβο ανάσα σου μιλάει

φοβάσαι τα καράβια σου μη φύγουν μακριά

μια υγρασία αίσθηση στο πρόσωπο κολλάει

εικόνα σου πουλιά

γράψε ζωγράφε να χαρείς ο πίνακας μετράει

κάμε νεκρή την κίνηση να μένει στο χαρτί

κι ο θαυμαστής όπου περνά δυο λόγια να σου λέει

για τούτη τη μορφή

ζωγράφε πως σταμάτησες το χρόνο με πινέλο

είσαι μεγάλος μάστορας και δάσκαλος του νου

βιβλίο είν’ το έργο σου της φύσης το μοντέλο

με νόημα μυαλού

κι χαραυγή μια μουσική σε άκουσμα ονείρου

καλότυχος όπου σταθεί ετούτη για να δει

θα την μετρήσει  αν μπορεί με μέτρο του απείρου

με άυλο κορμί

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ