ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ

                   

Μια άνοιξη μες στη ψυχή μια άνοιξη χαρίζω

λουλούδια χρώματα σε σας μια έμπνευση ζωής

συναίσθημα αυθόρμητο νομίζω πως αγγίζω

κρυφά μίας ψυχής

ελπίδα που στηρίζεται σε πάσσαλο δεμένη

κρατά πορεία όμορφη για χρόνια περπατά

σε δρόμους απελέκητη σκληρή θωρακισμένη

σχεδόν πάντα νικά

ο πίνας μια έμπνευση στο σήμερα αντέχει

κοντράρει κύματα ψηλά η σκούνα στα βαθιά

απόνερα αφρίζοντα το δείγμα της που τρέχει

κι αυτή μία κυρά

άνοιξη συ όπου γελάς το γέλιο σου το βλέπω

ο πίνας ατέλειωτος κρατά μια ταραχή

και γω με έκσταση φτωχός μπροστά του θε να στέκω

ταξίδι κι όπου βγει

φίλε και συ που θαυμασμό στο έργο μου χαρίζεις

κάνε μια σκέψη να χαρείς και πλούτισε το νου

ξεκόλλα απ’ το σύνηθες και πες πως θα ελπίζεις

οι σκέψεις μην πονούν

υπάρχει και η άνοιξη αυτή που ταξιδεύει

γλυκοφερμένη τη φορά σε χρόνο που μετρά

και που αόριστα μεθά κι ακόμα που γιατρεύει

τη σκέψη που πονά

άνθη λουλούδια του αγρού της φύσης σκορπισμένα

μια σύνθεση που χάνεται στη σκέψη του κοινού

φανταστικός ο κλίβανος σε όνειρα κλαμένα

τα χρώματα μιλούν

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ