Μπροστά μου στέκει τη κοιτώ αμίλητη εικόνα
βαθιά ανάσα τι να πω στιγμή μοναδική
αστέρι ήταν φώτισε της θάλασσας γοργόνα
μες στη καρδιά μου φώλιασε ετούτη η μορφή
Θα τη κρατώ στα χέρια μου ετούτη τη κορνίζα
διαμάντια έχει γύρω της το στόλισμα βαρύ
λαμποκοπά η σκέψη μου απότομα σαν είδα
τα γελαστά τα μάτια της φανταστικό παιδί
Ο έρωτας περίεργος αδιάβαστο βιβλίο
αδύνατο το διάβασμα το βάρος του βαρύ
σαν μαθητής σταμάτησα σε τούτο το σχολείο
τη μάθηση ξανάρχισα εγώ απ’ την αρχή
και η δασκάλα μια αυγή μπροστά να με κοιτάει
βαθμολογεί περίεργα να ζω η να μη ζω
εργόχειρο αόρατο μες στο σχολειό κεντάει
και γω αρχάριος θνητός αμήχανα κοιτώ
Αλλάζω θέμα ζωγραφιάς καρδιά μες στη κορνίζα
το δώρο μου περίεργο εξήγηση καμιά
το δένδρο που εφύτευσα επότισα τη ρίζα
για να φυτρώσει με τη μια ψηλή βελανιδιά
ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου