Η ΈΞΟΔΟΣ

               Η  ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ

                 10 Απριλίου 1826

Κρατήσου πόλη βράδιασε περίεργη αντάρα

ανάσες πολυτάραχες με μάτια ανοιχτά

κρατάνε όπλα και σπαθιά οι άνδρες στην αράδα

σε λίγο ξεμπουκάρουνε τα στόματα κλειστά

Ήλιε μη βγεις στο ξέφωτο η νύχτα θα μακρύνει

απόψε κάνουν έξοδο στο χέρι το σπαθί

το θάνατο εδιάλεξαν κι η δόξα ας τους κρίνει

παράδειγμα αθάνατο ετούτη η στιγμή

Κράτα γυναίκα το παιδί και συ μωρέ σημαία

βάλε καινούρια σου στολή το αίμα να φανεί

κι αν λαβωθείς μην αρνηθείς εκείνη την ιδέα

ελευθεριά η θάνατος αδούλωτη ψυχή

Κρατά με σθένος το σπαθί με χέρι ματωμένο

φωνές και κρότοι των σπαθιών μπερδεύουν την ηχώ

δεν ξεχωρίζεις νικητή μα ούτε ηττημένο  

ασύλληπτο ιστορικά αυτό το μακελειό

Σηκώνει χέρι με σπαθί ασήμι στον αέρα

φωτίζει η λάμα σαν αυγή τα στήθια του γυμνά

ποτίστηκε κοκκίνισε η αρμυρή η ξέρα

μια ζωγραφιά ασύλληπτη σε τούτο τον καμβά

Φωνές ανδρών πολεμιστών φωνές και λαβωμένων

ένας ψαλμός απίστευτος ραγίζει η καρδιά

προσπάθεια για λευτεριά ανδρών πολιορκημένων

το νυχτοπάλεμα αυτό κρατά για τα καλά

Ρίξε το βόλι στη καρδιά τον ήρωα σκοτώσεις

τη πίστη του τη χάιδεψες ελάβωσες σκιά

την ιστορία δεν μπορείς εσύ φτωχέ ν’αλώσεις

Μεσολογγίτικη καρδιά γελά στη μαχαιριά

Μα σαν ακούστηκε φωνή τη νύχτα όλοι πίσω

το τέλος τότε γράφτηκε με γράμματα χρυσά

κι η δόξα εψιθύρισε σε λίγο δεν θ’αργήσω

να στεφανώσω Έλληνα της πόλης ιερά  

Κι όταν η δόξα έφθασε αργά τα βήματά της

καημός θανάτου η πνοή ακίνητη κοιτά

μετρά κορμιά με σπαραγμό πολλά τα θύματά της

σε πόλη που μαρτύρησε η δόξα σταματά

Κι αν βάφτηκε με κόκκινο ετούτη δω η πόλη

κι αν σώπασε και το πουλί στο πόνο της σφαγής

υπόκλιση με σεβασμό η οικουμένη όλη

χωρίς μιλιά θε να σταθεί σε στάση προσοχής

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ