ΔΥΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

 

                                   

Δυο χελιδόνια πέταξαν χαρά στο πανηγύρι

το γέλιο άνθισε με μιας ανοίξανε πανιά

χαρά ο έρωτας θα πιει με τούτο το ποτήρι

σαν γλύκανε το βλέμμα τους τη όμορφη ματιά

Δυο ψυχές σαν ξόβεργες κολλάνε στην αγάπη

σαν τις μιλάς δροσίζεσαι πετάς σαν αετός

μια καλοσύνη γύρω τους δεν είναι αυταπάτη

το χάδι τους ανάλαφρο γλυκόπιοτος καημός

Σε παρασύρουν σε χορό μια κίνηση ζωγράφου

που χάραξε το σχέδιο σαν πέταγμα πουλιού

κι ο θαυμασμός ο ξέχειλος να σου φωνάζει στάσου

να σου χαϊδέψει το κορμί μια γεύση του μελιού   

Ντουέτο σεις στα σύννεφα μια ταξιδιάρα σκέψη

δεν σταματάτε πουθενά ταξίδια μακρινά

το γέλιο σας ατέλειωτο αιώνια η τέρψη

χαμόγελα ακούραστα χρυσά είν’τα φλουριά

Τα πρόσωπα ξεκάθαρα σαν άνοιξη ανθίζουν

σημάδια αβασάνιστα τρελές οι αγκαλιές

τα μάτια τους χαμόγελα απλόχερα χαρίζουν

δυό χελιδόνια πέταξαν τ’ανέμου οι πνοές  

Κι αν είσαι γέρος ή παιδί μπροστά τους σατιρίζεις

τις δυσκολίες της ζωής τις κάνεις να γελούν

αφού μεθάς με χωρατά με πάθος συ δακρύζεις

υπερηφάνεια στη καρδιά αν κάποιοι σ’αγαπούν

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ