ΤΟ ΣΠΡΕΪ………..

            

Έχω πάρει ένα σπρέι κυνηγάω τον ιό

μια μυγοσκοτώστρα κι ένα φέρετρο μικρό

έχω αρχίσει απ’ το μπάνιο έχω φτάσει στη κουζίνα

έχω ρίξει στα κρεβάτια διαδρόμους καναπέδες

έχω ρίξει και στα πιάτα κατά λάθος στους κεφτέδες 

στα κρεμμύδια στα μαρούλια και στις πόρτες

στα χερούλια

το ντουμάνιασα το σπίτι έχω ρίξει στο σπουργίτι

περιστέρια καλιακούδες στα σκουπίδια και στις φλούδες

έχω ρίξει στη γυναίκα όπου μοιάζει Βελιγκέκας 

έχω βγάλει και το άχτι ρε γυναίκα κάνε κάτι

θα μας φάει ο ιός όπου μοιάζει αχινιός 

είναι μαύρος σαν κατράμι και στο μέγεθος σουσάμι 

πάλι λίγο το φαΐ σου απ’ τη θέση σου κουνήσου

κάτι βλέπω να γυαλίζει θα του ρίξω μπαταριά

πρόσεχε καημένε άντρα όχι πάνω στη κοιλιά

μα δεν βλέπεις που το ρίχνεις ρε στραβούλιακα 

κοντέ μη τα πάρω στο κρανίο 

θα  τη φας στο ντεκολτέ

έλα τώρα θ’ αρπαχτούμε για τον άτιμο ιό ?

δεν πειράζει κι αν πεθάνεις μόνο να΄βγει σε καλό  

το ντουμάνι μ’ έχει κάνει σαν κουρέλι στη λεκάνη

δεν μπορώ να περπατήσω μια ζαλάδα σαν λιακάδα

κουτουλάω ρε στους τοίχους απαγγέλλω κάποιους στίχους

Παλαμά μα και Δροσίνη η γυναίκα μου τα πίνει

Έχει πάρει δυό σφηνάκια και αρχίζει τα χαδάκια

γαργαλιέμαι και φωνάζω ρε γυναίκα ο ιός   

βλέπει τσόντα ο μικρός 

ας τον τώρα να ξεδώσει πριν αυτός ρε 

μας σκοτώσει έλα τώρα δεν πειράζει

είναι ξένος απ’ την Κίνα έχει μάτια του λοξά

σαν κουμπότρυπες μου μοιάζουν μου θυμίζουν

κουμπαρά ! 

ρε το σπρέι τι μου κάνει περιπέτειες με βάνει

ρε ιέ άμα σε πιάσω και ζεστό νερό θα βράσω

θα σε βάλω να σε βράσω και κατάπλασμα θα φτιάξω

για ν’ αλείψω το κορμί μου με μια φίνα αλοιφή 

το εμβόλιο το βρήκα είμ ‘ ο πρώτος εις τη ΓΗ

Μ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ